تدوین برنامة راهبردی ایجاد و توسعة گردشگری در میراث صنعتی؛ مورد مطالعه: کارخانة ریسباف اصفهان

کارخانة ریسباف اصفهان از آثار صنعتی قابل‎توجه در ایران است. یکی از راهکارهای حفاظت از این میراث معماری صنعتی، ایجاد و توسعة گردشگری بر اساس قابلیت‌ها و ارزش‌های آن است. با توجه به این امر، مقالة حاضر درصدد است تا با کمک رهیافت برنامه‌ریزی راهبردی (تکنیک‌هایی از قبیل: ماتریس ارزیابی عوامل داخلی،[1] ماتریس ارزیابی عوامل خارجی[2] و مدل سوات[3]) و با کمک نرم افزار SPSS و از طریق روش کتابخانه‌ای و مطالعات میدانی (پانل خبرگان)، مهم‌ترین راهبردهای مناسب توسعة گردشگری در کارخانة ریسباف اصفهان را تدوین و اولویت‌بندی نماید. نتایج به‏دست آمده از این پژوهش بیانگر این مطلب است که کارخانة ریسباف اصفهان به‎عنوان یک سیستم با 9 فرصت و 15 تهدید (مشتمل بر 6 عامل خارجی و 24 شاخص) و با 32 نقطة قوت و 14 نقطة ضعف (مشتمل بر 9 عامل داخلی و 46 شاخص) مواجه است. کارخانة ریسباف اصفهان با دارا بودن عوامل نه‌گانة داخلی با امتیاز کل 3.781 و عوامل شش‌گانة خارجی با امتیاز کل 4.023 درخصوص ایجاد و توسعة گردشگری، به‎ترتیب در محیط داخلی با قوت و در محیط خارجی با فرصت روبرو است. همچنین باتوجه به اینکه موقعیت گردشگری در کارخانة ریسباف اصفهان در بخش (I) جدول مقایسه‌ای عوامل داخلی-خارجی است، راهبرد استخراجی آن، «راهبرد رشد و ساخت» است.